Dwarrelend als een blaadje,
gewapend met pen & papier,
zit zij aan de rand van de vijver
Haar krulletjes dansen om haar hoofd,
haar pen krassend op het papier
& haar gedachten ver van hier
Haar ogen donker en groen,
denkt zij aan de tijd van toe,
in tijd was ze gelukkig en blij
Kleine zuchtjes, maar vol met lasten.
haar kleren fleurig, leuk & eigenwijs
trekt ze aan wat ze wil waarvan andere zeggen
dat je daar aan geld verspilt
om haar een nek een ketting oud goud
die nooit meer afgaat
de sleutel waarmee ze de wereld achterlaat
en plaats neemt in de nieuwe wereld,
die zonder haar niet eens bestond.
Als ze aan de vijver opnieuw aankomt
weet ze zeker de wereld naast de hare
dat die echt bestond!