Trek aan mijn zwarte kleren
Geen lach op mijn gelaat
Voel een druk op mijn schouders
Als ik mijn huis verlaat
De zon schijnt, vogels zingen
Natuur toont zich van zijn mooiste kant
Waar ik heenga rollen tranen
Heerst somberheid in dat pand
Witte lelies, bloemenkransen
Een baar draagt een houten kist
Een vrouw jammert zachtjes
Huilt om hem die ze zo mist
Buiten bruist het leven
Hier zegt men "het was zijn tijd"
Sluit mijn ogen en bid zachtjes
Geef een groet mee aan de eeuwigheid