Als een wolk van opgestoken wierrook
Bleven haar gevoelens hangen.
Iedereen gelukkig maken,
Dat was haar verlangen.
Ze was zo gelukkig
Als ze toch maar helpen kon
Tenminste dat dacht iedereen
Tot bij die ondergaande zon.
Alles kleurde zwart voor mijn ogen
Het nieuws kwam heel hard aan
Jij was mijn beste vriendin
Maar praten heb je nooit gedaan
Zo vrolijk als ze deed
Zo zwart was het van binnen
Duistere gevoelens heersten
Je wist niks meer te beginnen.
Al die tijd een masker op
Toen werd het je te zwaar
Je wilde niet meer leven
En hebt het toen gedaan
Vernederd, geslagen en misbruikt
De feiten kwamen boven tafel
Daar bestond jouw leven uit.
Ik mis je