zweet gekleefd in de kommen van jouw handen
als uitgeademd tranen van lang weggeslikt
zich een weg leken te boren, met zilte schreeuw
van gestreden vocht, zonder enig geluid
levenslijnen groefden dieper dan het rood
gelijk bloeddoorlopen ogen kunnen randen
zwart omlijnd in ets van rouw, meegedragen
op vereelte vingertoppen grauw gekleurd
blikken vielen in de stilte, waar warmte
verdorde spiegels wellen kon, drup voor drup
in onwennig stroom langs node wangen
tot glanzen zilt leste, ontketend van brok
tulpje: | Donderdag, april 27, 2006 23:55 |
heel heel erg mooi je kan echt goed dichten. bedankt voor al je lieve reactie''s echt bedankt liefs een groeiende tulpje truste knuffel |
|
sunset: | Donderdag, april 27, 2006 11:04 |
Dit is s c h i t t e r b a r e poëzie. En jij bent, gelukkig, die wie jij echt bent. Liefs en heel warme knuf, sunset |
|
lachebekje1988: | Donderdag, april 27, 2006 10:53 |
Heel mooi! Liefs en fijne dag verder. |
|
Laurens Windig: | Donderdag, april 27, 2006 10:48 |
Niemand kan jou vervalsen!!!! | |
m@rcel: | Donderdag, april 27, 2006 00:31 |
wat intens stilmaked mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Green eyes: | Donderdag, april 27, 2006 00:22 |
Schitterende verwoording... liefs,knuf, x! |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
Thema's: |