stapvoets amper wetend
dat je werkelijk leeft
loopt en zweeft heus bestaat
hoe zalig niet beseffend
eerst een snack en wijn
- veel wijn –
koffiepads, opzwellend dekbed
onbekommerd aanslaan van CV
en voorverwarmde onderdeken
na het wokken in een restaurant
slaan vlammen uit die grijpen
naar de eerste hulp en de TV
vierkante pupillen die dag en nacht
automatisch luiken kunnen laten vallen
op een teken van een hand
die lummelend vanuit het bed
en tijdelijk gevoel op knoppen drukt
van wereldnieuws
ver van alle rampen en hinderlijk gekrijs
een eeuw geleden oorlog
drieënvijftig alweer glad vergeten
zelfs de duivel: het gekanker
nooit genoeg!
maar die overleeft wel
in een Hollands prachtig paradijs
wijnand.: | Woensdag, april 26, 2006 19:57 |
men vergeet gauw indrukwekkend gedicht dit | |
m@rcel: | Woensdag, april 26, 2006 12:52 |
wat een schitterbaar mooi gedicht Liefs m@rcel |
|
switi lobi: | Woensdag, april 26, 2006 10:17 |
Tjeempie wat een stijl heb jij zeg, genieten hoor! Ondanks de sleur die in het leven kan zijn is veel wijn lekker, geeft een goed gevoel en mooie mogelijkheden als je er goed mee omgaat, maar dat is met zoveel dingen zo, een avondje op de bank hangen is ook lekker en wokken ook ;-) En Holland is helemaal een paradijs als zulke dichters in rondlopen. Ik geniet van je Laurens. Kus... Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 26 april 2006 | ||
Thema's: |