Een orkaan van emotie behuist mijn hart
Ik weet niet wat ik voel, maar wat overheerst is smart
Je ogen kijken me aan, ze houden me vast
Ze spreken van je hoop, op een einde aan je last
Je ogen staan dor vermoeid, de dood staat in je ogen
En het bloed in mijn gezicht word uit mij weggezogen
Je stem spreekt, je stem spreekt: "laat me gaan"
"Laat me los, ik wil vliegen van de aarde hier vandaan"
En ik weet niet wat ik zeggen moet
Zo goed en slechts als het gaat hou ik me goed
Mijn hart huild, meer tranen dan ogen ooit hebben gelaten
En mijn stem stokt, ben niet meer in staat om te praten
En jij spreekt: "wees niet bang, in jouw hart zal ik zijn"
"Ik huis in jouw, in alle dingen groot en klein"
En jij spreekt en jij spreekt:
"Laat me gaan, laat me gaan naar de poorten die open staan.
Je moet nu verder zonder mij, mijn reis is nu voorbij"
"Laat me gaan, laat me gaan naar de poorten die open staan
Je moet nu verder zonder mij"
En ik laat je hand los, ik laat je vrij