Mijn ouders, ze geven niet om mij
ze denken alleen maar aan zichzelf
ze kijken niet naar me om
ik kan het niet alleen, ik ben nog maar elf
Als ik naar buiten kijk zie ik mensen
mensen die lachen en stralen
ik kan het niet begrijpen
ik voel me steeds meer afdwalen
Afdwalen van het echte leven
wat is leven nou
zo kan het toch niet doorgaan
mijn leven is kil en grauw
Nooit liefde en warmte om me heen
nooit een knuffel of een zoen
niemand die je kunt vertrouwen
Ik weet niet meer wat ik moet doen
Ik begrijp niet waarom ik besta
niemand ziet me staan
waarom ben ik geboren
wat hebben ze me aangedaan
Ik moet doorzetten
doorzetten tot dat iemand het ziet
dat mijn leven niet normaal is
maar een leven met wanhoop en verdriet