“12 jaar geleden, versloeg ze mij op het laken,
buigzaam en lenig als ze toen was, met twister”
Nu zie ik louter mensen om elkaar heen draaien.
Richtingloos,
ze weten niet welke kant ze op moeten met hun levens.
En dan overvalt me,
het verlangen dat uit gaat naar het ongerepte,
de eenvoud van de stappen die gedicteerd worden door de stemmen in mijn hoofd:
linkervoet op blauw
-as a blueprint for a footprint-
rechterhand op rood
-in his pocket a red right hand as the devil made me do it-
De eerste stap in de richting van de omgekeerde evolutie,
nog 6 stappen en we buigen ons weer terug in de houding van de holenmens.....
Het is al donker, hun gedraai spiegelt in de ramen.
De jongen spreekt:
Als het zijn invloed heeft op de getijden, wat voor weerslag heeft de volle maan dan op jou?
“Het butterfly-motief verpakt in charmeursretoriek”
taxeerde de man aan de bar,
net voordat de dame in kwestie een wolfshuil ten beste gaf.
De slecht geschoren knaap in een t-shirt van de Gentse feesten grijnst:
Het spel kan opnieuw beginnen.