Het labyrint van ons geheugen
Bij de geboorte van een mens zijn de gedachten nog verheven, onschuldig en rein, als er al gedachten zijn
dan is het alleen van waar wij gekomen zijn
Maar dan begint het leven op aarde
Liefdevolle aanrakingen zijn van waarde
woordjes, zij zetten zich al vast in het geheugen
Het kindje neemt alles nog als waarheid aan
kent nog geen leugen of bedrog,
is tevreden als het van het eten en drinken is voldaan
Beetje bij beetje zetten herinneringen zich vast
Koesteringen of niet worden opgeslagen
De pijn van honger wordt uitgedragen
door huilen en de verwachting
dat het wordt vervuld; het kindje leert nu ook ongeduld
Die gedachten en herinneringen
zij krijgen een plaats in het brein;
het kindje leert al gelukkig of verdrietig te zijn
Goede, prettige en nare gedachten worden gevormd en opgeslagen de herhaling meegedragen
Die belevenis of ervaring wordt vastgelegd
in een van de geheugengangen
Bij herhaling begint het te dagen en komen de vergelijkingen en vragen
langzaam aan worden al die gangen gevuld
en sommige herinneringen niet meer geduld.
worden weggestopt, dat wat die mens niet meer wil weten
Het lijkt op vergeten
herinneringen en belevenissen
die zo diep en ingrijpend zijn geweest
Die gang wordt afgesloten
Het leven grijpt dan zelf in om te overleven,
totdat er iets extreems gebeurt of juist iets goeds,
dat hetzelfde gevoel weer doet herleven
Dan komt misschien het gevoel
van nu kunnen wij vergeten en vergeven.