Elfje...
In je opgestoken haren
echt modieus, dat violet
geuren bloemen en wat blaren:
net een veelkleurig boeket.
Jij elfje, jij daar aan 't water,
aan de oever van de vliet
kom vertel het, nu, niet later
waarom heb je zulk verdriet?
Met je hoofdje op je armen
vloeien tranen naar beneên
waterlelies je omarmen
waarom heb je zo geleên?
In je transparante kleren
zie 'k je naakte, zachte dij
en je vleugeltjes draperen
'n zachte mantel om je zij.
Ben je plotseling gaan houwen
van een wezen dezer aard',
kan je hem wel echt vertrouwen,
is hij wel jouw liefde waard?
Of heb je iemand verloren
die ontzettend hield van jou
wil je 't leed in de kiem smoren
ben je daarom in de rouw?
Lief, mooi elfje, niet meer wenen
asjeblieft, nu huil niet meer
'k zal je al mijn steun verlenen,
liefde geven, immer weer.
(29.10.2005)