Ik hoor de klok 2 uur slaan,
en besef weer eens met een traan,
wat is er mis gegaan?
Waarom zit ik weer te piekeren,
Laat me even redeneren,
de tijd is zo kort,
het leven is zo kort,
Stop!!
Voor ik instort.
Mischien is het straks wel gedaan,
en ben ik er aan.
Sjit!!
Dat is me weer even ontgaan.