Je trekt me steeds een beetje dichterbij
Ik draai mijn hoofd, weet wat er wacht
Je fluistert zacht iets in mijn oor
Het is een koude zaterdagnacht
Je maakt de knoopjes los van mijn blouse
Je zal mij niet zomaar laten gaan
Ik ben zo moe, wil terug naar bed
Maar moet het eerst met jou hebben gedaan
Mijn broek glijd van mijn benen
Je handen doen mij zeer
Naakt sta ik tegen over jou
Ik zeg stop, maar jij wilt meer
De rillingen lopen over mijn rug
Ik voel me ziek vanbinnen
Als jij je tussen mijn benen dringt
En de pret voor jou kan beginnen
Het is gebeurt, ik mag me huis
Tot volgende week, zeg jij, je lacht
Waarom ben ik blijven komen?
Op zo’n koude zaterdag nacht?
Het is nu al zolang geleden
Het is nu al zolang voorbij
Toch blijven de herinneringen
Telkens nog dichtbij
Om baas te worden over mezelf
Deed ik mezelf heel vaak pijn
De littekens bevestigen
Dat jij er altijd zal zijn
Hoewel ik jou niet langer gehoorzaamde
En ik voor mezelf heb durven kiezen
Ben ik bang dat ik, als ik nu kijk
Je strijd toch heb weten te verliezen…