testament op tijdloos perkament
het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God
met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschapsland
nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug
opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn geest is nu de erfenis die
ons in letterland de weg zal wijzen
wil melker
21/01/2006
opgever: | Zondag, januari 22, 2006 13:53 |
ontroerend geschreven groetjes raissa |
|
lommert: | Zaterdag, januari 21, 2006 12:49 |
de erfenis blijft;) zeer graag gelezen groet willem |
|
Mathilde: | Zaterdag, januari 21, 2006 12:19 |
een schitterend stukje poëzie met prachtige diepte. kus, mathilde |
|
Niniki: | Zaterdag, januari 21, 2006 11:07 |
Prachtig........... Knuffie Nini |
|
L!@: | Zaterdag, januari 21, 2006 08:50 |
letterland..joepie...toveren met woorden...knuf,, | |
hiljaa: | Zaterdag, januari 21, 2006 08:43 |
zeker en vast dit is een prachtexemplaar! knufliefs--hiljaa-- |
|
Klaes: | Zaterdag, januari 21, 2006 08:34 |
poezie van de hoogste plank groet/klaes |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 21 januari 2006 | ||
Thema's: |