Laat je gezicht tot me komen
leg je slaap nu maar
tegen mijn dromen
Geniet van mijn golvende hand
dje lichaam doen sidderen
tot gerimpeld strand
Maar blijf aub liggen
ik heb niet meer de adem
niet meer het hart
om oude plezieren
nog in te halen
Buiten is het koud, geniet
van de bodem van de grijze hemel
die onze gezelligheid voedt
die ons als trouwers begroet
met witte rijstvlokjes.
In de leegte van jouw oorschelpen
fluisteren mijn woorden gedwee
als de ruisende zee
nu de oester van het oude zeer
door de stilte is verteerd.
Oorlam: | Maandag, januari 09, 2006 15:58 |
sneeuwig gedicht | |
ana (stacia): | Maandag, januari 09, 2006 13:00 |
Teder en zacht in een bewonderende graad. De opener vind ik knap gevonden. liefs ana |
|
hiljaa: | Maandag, januari 09, 2006 09:50 |
de laatste strofe ruisend mooi!(de rest ook ze! knufliefs--hiljaa-- |
|
Fri..: | Maandag, januari 09, 2006 09:29 |
Prachtig zeg.. ik zie dat jij je beeldspraak ook nog niet verloren bent! (dankje voor je reacties) Hoe ver nog naar de 10000? Liefs, |
|
chocaatje: | Maandag, januari 09, 2006 08:41 |
Prachtig geschreven.Liefs mieke | |
m@rcel: | Maandag, januari 09, 2006 00:46 |
prachtig mooi geschreven Serge en graag gelezen Liefs en slaap lekker m@rcel |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 januari 2006 | ||
Thema's: |