Schuld zoeken waar er geen te vinden is
want alles verglijdt, ook liefde weet je,
als het leven, dat eens wordt afgebroken
zonder dat je er moeite voor moet doen.
Harde woorden vallen, te open gesproken
zonder masker te hard, eerlijk en rechtuit
en waar besef zou kunnen uit groeien
blijft zelfgeseling krampachtig verdoken.
Conflict trekt aan, zonder te kunnen leren
met wat zelfmededogen te relativeren…
hadden we beter onze ogen uitgestoken
om blind voor gevoelens te vegeteren?
brinkieloontje: | Zaterdag, mei 02, 2009 15:07 |
Ik kwam dit gedicht tegen op de voorpagina van de freaks. Erg sterk neergezet! Ilona |
|
chocaatje: | Woensdag, januari 04, 2006 23:25 |
Gelukkig fictie.Maar heavy geschreven zeg.LIefs mieke | |
Mathilde: | Woensdag, januari 04, 2006 23:05 |
fictie maar al te vaak realiteit! | |
kimW: | Woensdag, januari 04, 2006 22:29 |
misschien... dat is het moeilijke... gelukkig fictie x |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
Thema's: |