Ik leef maar pas
dat blank en hunkerend naar woorden
als ware het ons intieme liefdesspel
mij brengt naar zoete minneoorden
De tijden dat ik jou ontwen
en doof voor lijfelijke beden
zijn als ‘t papier waarin 'k jouw huid herken
en ’t strelen dat ik nimmer heb gemeden
Ik schrijf het voelen dat ik in mij vind
en letters vormen beelden, veelal jou
de liefdes die ik heb bemind
of God als Moeder, Liefste, Vrouw
En ook ‘t herinneren heb ik neer geschreven
aan gisteren of hoe het morgen ooit eens was
en dat ik eeuwig ben en ook dit leven
nog jong en groen als ’t eerste gras.
**********
sunset 13-12-2005
**********
Don Gallo: | Dinsdag, december 13, 2005 17:18 |
Heel mooi geschreven hoor, super. liefs, |
|
kim_zegt**: | Dinsdag, december 13, 2005 13:53 |
Mooi! En nog mooier door het laatste stukje i.c.m de titel. Kusszz | |
m@rcel: | Dinsdag, december 13, 2005 13:16 |
schitterend mooi Liefs m@rcel |
|
Elze: | Dinsdag, december 13, 2005 11:54 |
heerlijk...geweldig laifs..elze |
|
watspreektjouaan: | Dinsdag, december 13, 2005 10:39 |
met aandacht zitten lezen.. | |
~MeLoDy~: | Dinsdag, december 13, 2005 10:15 |
prachtig... gr. MeLoDy |
|
hiljaa: | Dinsdag, december 13, 2005 10:02 |
weer zeer mooie poezie! knufliefs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Dinsdag, december 13, 2005 09:36 |
Is stil en vol bewondering.....liefsliefs fijne dag! Kus.....switi lobi | |