Gelogen en bedrogen woorden die jij heel goed kent.
Ligt het aan mij? Aan jou? Of is dat bij elke vent?
Het kon je toch niet zoveel schelen,
Het was te laat.. je zou het bed toch al niet meer alleen met mij delen.
Steeds stelde ik mezelf de vraag: ‘Wat hebben zij dat beter is dan ik?’
Was ik dan toch te dom, lelijk, klein of dik?
Ik durfde er niet over te praten,
De uitkomst viel te voorspellen, je zou me verlaten.
Mijn verdriet verdrong ik in de kroeg,
Waar ik merkte dat regelmatig ook iemand om míjn nummer vroeg.
Eerst wat onschuldig geflirt,
Maar voor ik het wist was het gebeurd.
Met steeds meer gemak en minder schuldgevoel,
Ach ik hoef jou niets uit te leggen.. je weet wat ik bedoel.
Thuis was ik rustig, vrolijk, minder jaloers op jou en ruzies tussen ons hóefde ik niet meer perse te sussen,
Ik leek de perfecte vrouw maar ondertussen…
Laatst zei je: ´je wordt steeds mooier´.
En ik dacht, nee, dat is niet waar. Want we gingen juist steeds meer lijken..op elkaar…