Te houden en het hebben
van de ideale man
die van mij houdt
niet vreemd gaat
denken dat dat allemaal kan
Geen ellende of narigheid
al helemaal geen pijn
mijn beste vriendin
hebben tot
we beide oud zouden zijn
In slaap vallen met de maan
opstaan met de zon
meer meevallers
dan tegenslagen
dacht dat dat echt kon
Ik bleef maar geloven
in wat nog ging komen
tot die ontwakingskus
het bleken maar dromen
van een onmogelijke romanticus
*Emms*: | Maandag, december 05, 2005 12:37 |
hij is heel mooi geschreven.! Knuffel |
|
kimW: | Zondag, december 04, 2005 23:06 |
de kracht van blijven geloven in je goede ik.... xx |
|
chocaatje: | Zondag, december 04, 2005 22:02 |
Dikke knuf, liefs mieke | |
Arwen 1980: | Zondag, december 04, 2005 18:25 |
Mooi geschreven.Wat zou de wereld zijn zonder al die onmogelijke romantici. Ga er maar lekker mee door. Liefs Arwen |
|
switi lobi: | Zondag, december 04, 2005 18:04 |
He bah, taalfoutjes....sorry daarvoor. Kussssss | |
switi lobi: | Zondag, december 04, 2005 18:01 |
Ach lieve schat, ze is bij je altijd......maar ik weet het wel hoor....het schreeuwt gewoon, het verlangen naar haar.....En blijf jij maar lekker zoals je bent. Die romanticus heeft wel z'n hart op de goede plek; jouw tijd komt nag wel, daar ben ik van overtuigd...Dikke kus, liefsliefs, switi lobi | |
Auteur: Gert | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
Thema's: |