Mijn verdriet heb ik gedeeld
en eenzaamheid verveelt
de winter koud en kil
mijn woorden waren stil
Liefdevol en gelukkig de zomer
een luisterend oor van een dromer
toekomst klopt op het raam
maar ik durf er niet voor te gaan
Het pad vooruit is zwaar
zo moeilijk, maar waar
moet ik dan op hopen
ik zal het moeten lopen
Een weg terug is er niet
die zat vol verdriet
ik wil rustig stilstaan
even zitten, niet verder gaan
Verwerking is gedaan
ik kan de wereld best wel aan
praten heb ik geleerd
dat is niet verkeerd
Misschien wil ik wat rust
voor je me weer liefdevol kust
laat me daarom eventjes alleen
ik kom er wel uit zo meteen
Jan van Dord: | Dinsdag, november 15, 2005 22:01 |
Alles rustig overdenken. Mooi gedicht!! jan |
|
Ria Soffers: | Dinsdag, november 15, 2005 21:42 |
Het is een parodie, dat is wat ik in je gedicht zie. Soms staan we allen op een baan, niet wetend welke kant uit te gaan. Maar jij hebt al ver voor aan, om de goede richting uit te gaan. vriendelijke groetjes Ria |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, november 15, 2005 21:37 |
Even rust, ja dat is goed. Even de zaak op een rijtje zetten. Haastige spoed is zelden goed. Een dikke knuf van, Peter. |
|
Niniki: | Dinsdag, november 15, 2005 21:00 |
moeilijk......... knuffie Nini |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 15 november 2005 | ||
Thema's: |