En de aarde in mij vrede zocht
zuiver stil was het er, zag het
kronkelpad naar de hei bewegen
verwarrend was mijn hart
niemand kwam ik tegen
er niet op voorbereid zijn
een wereld van verschil
deed mijn oren spitsen
die stilte zo beangstigend stil
de mens van de aardbodem verdwenen
een wereld die opnieuw begonnen mocht
totaal niet aan mensen dacht
en de aarde in mij vrede zocht
gevangen door de herfst - de stralen
door de ochtendzon door bomen -
begon er een lied
zij liet zich in mij komen
gedachten zijn niet stil te krijgen
maar overheersend was je melodie
liederen zo oeroud besloten
en mee mocht zingen, de eerste noten
willem
Cora (zij): | Maandag, oktober 10, 2005 10:26 |
amen ;-) | |
Lia : | Zondag, oktober 09, 2005 12:16 |
prachtig Willem..zo mooi groetjes....ELZE... |
|
dol_fijn: | Zaterdag, oktober 08, 2005 16:58 |
weer zo'n prachtig mooi neergezet gedicht fijne avond knuff veel liefs Dol_fijn |
|
chocaatje: | Zaterdag, oktober 08, 2005 15:29 |
Heel erg mooi gedaan.Liefs mieke | |
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, oktober 08, 2005 15:13 |
Een plaatje Willem...word er rustig van...knap! kusss Jannie |
|
Lia : | Zaterdag, oktober 08, 2005 15:03 |
prachtig beeldend gedicht van jou meneer Lommert.. knuf, liefs, Lia |
|
switi lobi: | Zaterdag, oktober 08, 2005 14:37 |
Om zo mee weg te dromen....liefsliefs, switi lobi | |
sunset: | Zaterdag, oktober 08, 2005 14:13 |
Voelbaar be- en verwonderd mooi verwoord. Liefs en fijn weekend willem, sunset |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 08 oktober 2005 | ||
Thema's: |