Ik leerde je kennen
Als een bang en verlegen meisje..
De angst was te groot
Om je gevoelens te openbaren...
Vaak kwam je bij me aan,
Een grote last viel van je schouders
Mijn aandacht vestigde ik op jou..
Steeds weer luchtte je jou hart
In mijn stille nabijheid
Toonde je pijnlijke tranen..
Bereid was ik om mijn hulp te bieden
Toch kon ik niet doordringen in je bestaan.
Iedere seconde die telt,
Treur ik over hoe ik je liet wegglippen
Bijna had ik je doen open bloeien.
Gesloten ogen nemen de herinnering waar...
Diep in mijn innerlijke
Zit ik gevangen door dit meisje..
De gefaalde ervaring is blijvend,
Te bang om me met mezelf te confronteren...