Naar Scheveningen.
Ze kwam naar Scheveningen,
er was een plekje voor haar.
Ze kwam op een brancard
en ingepakt ,lag ze daar.
Ze zei; Jij Jackie,
wat doe jij hier vanmorgen?
Ik zei ; Je komt nu bij mij,
ik ga nu voor je zorgen!
Vijf weken later op de brancard,
je lag onder een laken,
Niets kon ik nog meer voor je doen,
je staakte al je taken.
Je werd gebracht naar Zeeland.
Morgen gaan we je achterna.
Je ging weer naar je eigen eiland
Ze brachten je naar onze pa.
Morgen zal het moeilijk zijn,
we leggen je te rusten.
Steun hebben we zeker aan elkaar,
Als ik je zeg;
Welterusten!
Lia : | Zondag, oktober 02, 2005 21:06 |
heel veel sterkte Jacqueline... en heel veel kracht... dikke knuffel... | |
Raira (Ria): | Zondag, oktober 02, 2005 19:25 |
Lieve Jaqueline Wat een mooi gedicht voor je moeder en wat vreselijk om op deze manier zo snel afscheid te moeten nemen maar ze is op haar plaats....weer thuis...hoe moeilijk ook ze hoeft niet verder te strijden ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en ik leef met jullie mee liefs en knufff Ria |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
Thema's: |