Jij kwam in ons leven, dat kon ik je wel vergeven.
Maar hoe we verder gingen daar was ik op tegen.
Ik hoopte dat je ons ging verlaten,
want het ging zo vaak fout.
Na 4 jaar koos je voor een ander.
Maar ons met rust laten is voor jou moeilijk.
Je hebt zoveel gekregen en nog niet tevreden.
Wij leven nog wel een tijd in angst voor jou.
Mama heeft het moeilijk,
nee jij maakt het voor ons moeilijk.
Met dat jaloerse gedrag,
houd je het bij geen een vrouw lang vol.
Maar mama was blind,nee ze was bang voor jou wij alle 3.
Jij en ik botsten vaak,
jij kreeg altijd gelijk ik kreeg er problemen mee.
En je raakte me zo met die woorden,
dat ik dacht dat ik niks waard was.
Je zij dat ik een problemenkind was.
Ik was bang om er iets op terug te zeggen,
dus ging altijd huilen en naar boven.
Dan was het de volgende dag wel weer over.
Jij won altijd.
Maar nu ben jij weg maar die angst blijft voortgaan.
Jij bent te ver gegaan zonder er bij stil te staan.
Jij maakt ons belachelijk bij anderen.
Maar jij bent de enige met een probleem.
Daar kom jij niet overheen.
Zo moet jij maar verder leven en meer is er jou niet gegeven.