ik keek uit mijn raam vanacht
toen ik niet slapen kon
weet je wat ik me toen ineens bedacht?
dat je het heelal kunt vergelijken met mijn leven
de maan is iemand
waar ik het meest om zal geven
de sterren zijn mensen waar ik gewoon om geef
de zon is iemand die ik altijd nodig heb
hij zorgt ervoor dat ik nog leef
ik zelf ben niets, de echte 'ik' vind ik niet
ben altijd rond aan het zwerven op zoek naar mezelf
soms lijkt het alsof niemand mij ziet
er zijn nog veel mensen die ik moet leren kennen
dat zijn de sterren die ik niet zie
zal ik nog even doorpennen?
nou goed dan, maar ik het wel redelijk kort
ik wil natuurlijk voorkomen
dat het te eentonig en onwerkelijk wordt
er zijn sterren die vaak vervagen
staat mijn relatie met hen op het spel?
zo stel ik me nog wel meer vragen
het zou natuurlijk ook kunnen betekenen
dat ze zich als vrienden voor doen
maar ik eigenlijk niet op hen kan rekenen
ook zijn er sterren die ik niet herken
misschien wil ik gewoon niet toegeven
dat ik veel geef om hen
verward zal ik daar rond blijven zweven
op zoek naar de antwoorden
die niemand me ooit zal kunnen geven
ik blijf naar buiten staren
zoekend naar wie ik ben
en hopend dat ik ooit deze onzin kan verklaren