Als ik zelf ééns sterven gaat
waarvan ik hoop, dat het nog even wacht
niet omdat ik bang ben voor de nacht
maar meer voor hen, die ik achterlaat
Ik ken zelf zo die pijn van het gemis…
en weet zo goed wat verdrietig achterblijven is,
want dat verdriet is ons als kinderen niet bespaard
en daarom hoop ik dat mijn gezin, ervan wordt gevrijwaard
Maar.. ik weet dat ik éénmaal zal moeten verschijnen,
en dan voor Eeuwig van dit toneel, zal moeten verdwijnen.
Maar wat ik zeker NU geloof,…. de Hemel zal binnengaan
om zo met de mensen die ik heb gemist, rein voor God te kunnen staan…
Ik hoop echt dat het nog even duurt,
voor ik naar de hemel wordt gestuurd.
Niet omdat ik ervoor geen tijd zou hebben.
maar om nog meer hier op aarde,
een liefdesband te scheppen.
Met hen die mij zo kostbaar zijn op aard
dat ze me eigenlijk zijn …. alles waard!!!
Maar mocht ik er ooit niet meer wezen,
hoop ik dat ze mijn gedichten gaan lezen.
Om zo hun Pa te blijven gedenken,
omdat ik dan geen liefde meer kan schenken.
Maar ik zal blijven proberen, mijn oog op jullie te blijven richten
om zo het verdriet en pijn op aarde te verlichten.
Zo wil ik altijd in jullie slaap gaan komen
Wanneer je van mij gaat dromen…..
Ik weet dat mijn leven in Gods hand is en Hij weet ook wanneer de tijd erop zit, ik hoop alleen dat ik vele harten bereikt mag hebben….. om hun te vertellen van Gods liefde voor een ieder mens….
John