mijn soepele, naakte lichaam rust
op het witte laken der maagdelijke onschuld
en acteert een laatste schaduwspel
voor jouw gruwelijke, zinderend verlangen
hevig werp je jouw dominante lichaam
en verpulvert met woeste dierengeluiden
de tedere magie die enkel nu nog
zijn schittering strooit over onze band
want jouw woorden roepen me toe
niet te geloven in mezelf en versmelten
met agressieve bewegingen om te laten
voelen dat ik enkel ellende ben
Innerchild: | Donderdag, augustus 25, 2005 20:27 |
Dit gedicht staat er wel, zeg ! ... en hoe ! Harde woorden in zo'n gevoelig onderwerp ... hoedje af daarvoor ... knap gedaan ... Liefs / Innerchild |
|
hiljaa: | Donderdag, augustus 25, 2005 13:53 |
droef!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
scientist: | Donderdag, augustus 25, 2005 13:25 |
Dit gedicht doet me huiveren, gelukkig fictie, toch? | |
druppeltje: | Donderdag, augustus 25, 2005 13:18 |
hmm was de bedoeling dat het gewoon allemaal links stond, sorry voor de nu nogal vreemde opmaak |
|
Auteur: druppeltje | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 25 augustus 2005 | ||
Thema's: |