Soms in een gesprek,
kom jij opeens naar voren.
Even het besef,
en dan een lange stilte,
omdat we jou zijn verloren.
Soms in een gesprek,
ben jij opeens het onderwerp.
Een stilte,
de tranen producent,
staat direct weer op scherp.
Soms, als ik in de stallen ben,
is er opeens de leegte van jou.
De stal waar je stond,
het zadel voor jouw rug,
omgeven door leegte, kou.
Soms, ergens in mijn dromen,
ben jij er opeens weer.
Maar als ik wakker word,
ben je verdwenen, weg, leeg,
en nog steeds, doet dat zeer..