Om gehandicaptte zijn,dat doet mij elke dag veel pijn. Ik had eigenlijk anders willen zijn. Ja,dan was het echt pas fijn.Echt lekker doen waar je zin in hebt en niemand die echt op je let. Toch moet je wel zorgen,dat je het eigenlijk allemaal in je eentje redt en dat je maar je beste beentje voorzet. Leren positief te blijven denken. Door mij die raad zelf te blijven geven, kan ik God zij dank nog leven. Al zou ik soms alles op willen geven en niet meer willen leven. Als die gedachte bij me opkomt,kan mij nog iets gezond houden en is ''Mijn levenslied ''het enige nog wat mij nog op de been kan houden. Als ik dat hoor,wordt mijn wil weer ontzettend groot. Nee,denk ik dan, ik beland nooit in de goot en bedank God,dat hij mij toch een prachtig leven aanbood. Als je zelf maar open staat en begrip hebt voor anderen,dan zal ook jouw leven op een dag ineens veranderen.