ik luister
mijn hart raakt versteend
ik ben mij kwijt
ach ik heb dit leven maar geleend
maar waarom dan toch die spijt
ik zwerf de keien tegemoet
en wis mijn sporen uit
k maak geen enkel geluid
prevel mijn laatste weesgegroet
mijn hart is duister
ogen dof
nog slechts gefluister
ach, ik doe maar alsof
Maarten_bz: | Zondag, juli 24, 2005 00:43 |
Roelf, je lijkt me eenzaam op je weg... Afscheidnemend op een manier die waarschijnlijk niet meer gezond is. Praat een keer met iemand en open je ogen. Er is vast iemand die dichterbij is dan je denkt en die je echt wil zien zoals je bent. Sterkte op je moeizame weg, Maarten Mooie beelden in je gedicht trouwens en zeer passende achtergrond gekozen. |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 23, 2005 17:33 |
Knuf... Liefs Annemieke |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 juli 2005 | ||
Thema's: |