Nu voelt het alsof
ik jarenlang mijn verdriet
gekoesterd heb
omdat het mijn laatste voel was
die jou met mij verbond
Zoekend in mijzelf
trachtend de herinnering te vinden
waarmee alles begon
en veranderde
in dit leven
Nietsziend starend
blind voor de schoonheid
die me omringt
keer ik me in mezelf
voel me onzichtbaar
Hoe kan de wereld zo doorgaan
mij meesleurend in haar val
minuten lijken seconden
ik zal vechten
jij eerst
Niniki: | Woensdag, juli 20, 2005 12:39 |
Blijf vechten.......we houden elkaar overeind! Knuffie Niniki |
|
sunset: | Woensdag, juli 20, 2005 11:09 |
Wohw! Chapeau. Rakend, stilmakend dit. Liefs en knuf / sunset |
|
hiljaa: | Woensdag, juli 20, 2005 08:40 |
blijven vechten! knufliefs--hiljaa-- |
|
moonwoman: | Woensdag, juli 20, 2005 00:59 |
mooi beschreven. liefs |
|
m@rcel: | Woensdag, juli 20, 2005 00:45 |
Heel mooi verwoord Trusten m@rcel |
|
Rien de Heer: | Woensdag, juli 20, 2005 00:36 |
Juist..verstop jezelf niet...vecht.... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2005 | ||
Thema's: |