terug denkend aan de tijd van toen,
alles zonder denken gewoon maar doen..
met zijn tweeén konden wij de wereld aan,
ik dacht dat wij twee voor altijd uit één zouden bestaan..
lief en leed deelden wij,
dat maakte mij zo ontzetten blij..
samen vormden wij één...
de zon die voor ons altijd scheen..
maar toen zomaar onverwacht,
kwam er een einde aan de mooiste nacht..
de liefde was verdwenen,
wij moesten maar eens afscheid nemen..
de zon die niet meer straalt,
vol verwarring in mijn eigen gedachten verdwaalt..
wil het nog steeds niet geloven,
ik dacht dat jij mij eens eeuwige trouw had doen beloven..
onze wegen zijn gescheiden,
maar verdriet hebben doen we beiden..
het werkte gewoon weg niet meer,
maar het doet wel ontzettend zeer..