Het doek voor hem is nu gevallen. Je ziet dat ding nog flitsen en kallen.
Er was maar 1 keer voor nodig en niet meer. Dat was al genoeg om zijn licht uit te laten gaan.
Hoe moeilijk het is om te leven met die pijn en die ene zonneschijn ,is heel zwaar.
Maar hoe dan ook je moet veder met je leven je moet door.
En als je ooit een schouder nodig hebt om uit te huilen of voor steun of een oor om tegen te praten. Al wordt ik 100 jaar ik zal er altijd voor je zijn.
Je vriendin voor altijd.
Nanda