Ik zou nog steeds
zo met je willen praten als toen.
Maar door alles wat er is gebeurt,
kan dat niet meer.
En toch
wil ik het weer gaan proberen
want buiten jou
heb ik niemand.
Niemand met wie ik kan praten
kan lachen en huilen tegelijk.
Niemand
bij wie ik mezelf kan zijn.
Ik hoop dat jij dat ook wil
dat we samen opnieuw kunnen beginnen.
Ik wil niets liever
dat onze vriendschap
nieuw leven in te blazen.
Ooit zal die tijd weer komen,
als de littekens vervagen,
de littekens door leugens en verraad.
Ooit zullen wij weer praten als toen,
weer samen kunnen lachen,
weer samen kunnen huilen.
Dan hebben wij weer iemand,
om alle momenten mee te delen,
momenten van vreugde en verdriet.
Ooit zal die tijd weer komen,
als de littekens vervagen,
de littekens door leugens en verraad.
*** Dit gedicht heb ik samen met mijn vriendin geschreven.
Wij hebben door een fout van ons beiden hele erge ruzie gehad. Het contact is een beetje verwaterd.
Door middel van dit gedicht hebben wij aan elkaar laten zien dat we allebei onze vriendschap missen.
Links is van mijn vriendin en rechts heb ik geschreven***
debby dD15: | Dinsdag, juni 21, 2005 22:09 |
mooi gemaakt van jullie beide;) ik hoop dat het ooit nog helemaal goed komt.. Kus en knuff debby | |
Auteur: syllieme | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2005 | ||
Thema's: |