Die onzekerheid rondom de betekenis van je armen,
het leeft niet in de diepte van je ogen,
noch in de woorden die je vallen laat.
Dat lege gevoel na jouw warme kus;
Het laat me nimmer alleen.
Jij bent de tegenzang
als de dood in mijn oor fluistert,
en de hoop als de kilte zich weer in mijn hart bevindt.
Je was,bent en zal blijven mijn hartedief;
waarom twijfel ik over de inhoud van de jouwe?
Van mijn leven heb jij gemaakt een droomparadijs,
waarin ik enkel kan blijven staan
door de wind van jouw liefde in mijn rug.
Zeg me dan toch even dat zelfs deze rukwind
en die roekeloze storm geen tijd plakt op ons leven.
Deze zegen van waarheid over ons twee,
hou jij liever juist één stap verder,
dan daar waar echte liefde de verliefdheid raakt.
Hou mijn hand vast in de jouwe, net als nu,
maar dan zo dat het mijn leven weer verwarmt.