geen trots
alleen maar sgaamte
blauwe plekken , pijn
hopend dat het ooit beter zou zijn
hopen is zinloos
het antwoord weet ik al lang
jou handen en agressie
blijven er nog lang
angst voor wat je morgen doet
weer diezelfde pijn
opstaan is gewoon zinloos
want ik weet dat de dag weer een lijdensweg zal zijn
iedere keer die rake klappen
overal , geen plek is onbetast
zonder rede
want van mij heb je geen last
uitgelachen op sgool
thuis uitgekots door jou
nergens een vaste vriend
niemand van wie ik hou
waarom heb je het op mij gemund
is mij dan ook niks gegund
steeds het mikpunt
op sgool en thuis
liggend in een plas met bloed
een beweging en mijn botten kraken
huilend van de pijn
mijn hoofd tegen de muur geslage
jou agressie maakt me zwak
nog even en ik ben een wrak
nog een klap en ik lig neer
en mijn lichaam ademt nooit meer
ik zie een vage gedaante
ben jij het of zijn het je handen
sla me dan , hard
en nog een keer , ga maar door
dan is het voorbij