Soms lijkt het alsof ik machteloos sta
Ten opzichte van de wreedheid
Die mensen aangedaan worden...
De meeste hebben er geen aandacht naar
Ik word er steeds droeviger van..
Soms lijkt het alsof ik machteloos sta
Om mijn tranen in bedwang te houden
Bij ieder stukje mensheid dat wegvreet
Gaat er een deel van mijn hart verloren..
Soms lijkt het alsof ik machteloos sta
Nooit kan ik anderen hulp aanbieden
Omdat ik er zelf naar lijk te schreeuwen
Op zo’n momenten vraag ik me af:
“Waarom is dit bestaan nog nuttig?”