Als je op zoek bent naar de eeuwige rust
Waar moet je die dan vinden
Een touw stijf om je nek binden
Of de ware die je vol overgave kust
Misschien lijk ik heel egoïstisch en laf op dit moment
Dat ik zulke gedachtes heb om te verdwijnen
Niet meer het zonnetje wil zijn die zal schijnen
Maar niemand die echt weet waarom en de reden kent
Ik ben vaak gekwetst, vernederd en in de steek gelaten
Maar ook vaak bewonderd en aanbeden
Mensen hadden geen idee wat ze me aandeden
Maar op dit moment kan ik alleen maar haten
Ik spring terug in mijn verleden
En zie hoe ik opgesloten zit op school in de gymkleedkamer
Hoe harde woorden in me worden geramd met een grote hamer
Hoe mijn kijk steeds zwarter word in het heden
Maar ook hoeveel ik van jou houd
En geniet van kleine dingen
En het fijn vind om mijn mening in te brengen
Of hoe erg jij me vertrouwt
Eigenlijk zit ik mijn hele leven al voor de afgrond te schrijven
Te twijfelen of ik zal springen, misschien heel fout
Maar er is steeds iets wat me weerhoudt
Er is gewoon iets waardoor ik moet blijven