Nooit in "ons" geloofd
Ongesproken woorden
blijven steken in mijn keel
zou het wel uit willen schreeuwen
maar `t word me allemaal even teveel
Je woorden vloeien door m`n lichaam
je stem galmd in m`n hoofd,
ik zou je wel willen haten,
je hebt nooit in "ons" gelooofd
Tranen over mijn gezicht
M`n hoofd naar de grond gericht
Wist zelf niet eens dat mijn pijn,
mijn pijn om jou, zo diep kon zijn.
Maar nu, een tijdje later,
begin ik te snappen hoe hij is.
En dat ik eigenlijk heel dom ben,
dat ik hem zo mis..!
Lycistrata Rice: | Vrijdag, april 08, 2005 20:03 |
einde klinkt goed, zo hoort het af te lopen :) sterkte meid dikke knuf, Lycistrata |
|
Auteur: kim_zegt** | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2005 | ||
Thema's: |