verraden
Ik wil niet meer leven in dit lichaam
Ik wil ver hier vandaan
Ik voel me zo ellendig en eenzaam
Ik wil nu echt graag gaan.
Klinkt allemaal egoistisch om te denken
Iedereen zet:'denk niet zo, doe het niet'
Maar ondertussen kan ik echt niet meer bij tanken
Ik ben zo moe, maar niemand die dat ziet.
Ze verraden mij
Hoe ellendig ik me voel
De littekens ze voelen zo vrij
Ik heb echt geen enkel doel.
De hechtingen zijn er eindelijk uit
Ik zie de pijn weer die ik toen had
Ik wil de pijn eruit gillen, zo luid
Ik eindig weer in een negatief gat.
Waarom lukt het niet?
Mag ik hier dan echt niet weg?
Ik snij weer en geniet
Hopen dat ik weg mag, alweer pech.
Ik heb de kracht niet meer
Om hier nog langer te blijven
Zo zit ik elke keer weer
In elkaar gedoken strepen door het wrijven.
** Het spijt me echt voor de mensen die om me geven, maar ik ben gewoon zo moe ik kan echt niet meer. Ik krijg genoeg hulp moeet naar jeugdzorg zat bij RIAGG maar het werkt niet....**