De lelie
De dag breekt stilzwijgend aan,
zelfs na de donkerste nacht.
De kilte van het water,
verwarmd door al die pracht.
Het leven ontwaakt me,
Ik rijk de waterkant.
Het licht geeft me lust,
langzaam voelen van het zand.
Een kwetsbare bloem,
opend in volle kleuren.
Door aarde gevoed,
meest intense geuren.
Kleur laat me vergeten,
de donkere kilte.
Badent in de stralen,
geniet een bloem in stilte.