Aan het eind van zijn leven heeft de oude man
nog één vraag die onbeantwoord is gebleven.
Wat was de reden van mijn bestaan?
Ik heb gezien, ik heb gevoeld, ik heb gehoord,
ik heb gelachen en ik heb gejankt.
Maar nu de dood dichtbij is.
Nu ik geen angst meer voel
voor iets dat ik mijn hele leven gevreesd heb.
Nu ik geen emoties meer ken,
nu ik uit ben gespeeld op het spel des levens.
Nu vraag ik mij af: Wat was het nut?
Was ik het verschil?
Heb ik de wereld veranderd?
Word ik gemist?
En is er wel een reden om mij te missen?
Dit vraag ik mij af nu ik alleen nog
een verleden heb om achter te laten.
En nu mijn toekomst mij ook al ontnomen is.
Liever had ik angst gevoeld dan onzekerheid.
Liever was ik in pijn gestorven denkend dat ik alles wist.
En dan, met zijn laatste adem mee,
als hij nog een keer in zijn gedachten wegzweeft,
zegt hij tegen zichzelf: "Ik heb geleefd".