in het zand,
rest nog jouw stappen,
maat 46 of meer,
de ribbels, de onderkant
van jouw bruin-zwarte schoen,
naast de mijne,
in het zand.
het zand,
dat stil ook
gaat kruipen,
dichter en dichter naar elkaar,
tot ook die stap
zal zijn verdwenen,
zoals jouw rug
mij toekeerde,
en mijn tranen,
jou niet langer konden bekoren,
ik jouw aanwezigheid,
jouw tederheid,
zomaar ben verloren ...