mijn laatste droom
laatst droomde ik over een grauw grijze omgeving
met kapotte popen in zwarte kledij en met slechts éen oog
zover ik kon zien was er geen beweging
zelfs het water stond stil en het zand voelde droog
ik hoorde de wind wel ruizen maar de bomen veroerde zich niet
de lucht smaakte zout en ik volgde het pad over de grote vlakte
zodat ik langzaam maar zeker de dode stilte verliet
er was een grote heuvel en hoe hoger ik klom
hoe meer de smerige zwavel geur mijn neus binen drong
en ik had geen gevoelens meer, nam niks meer waar
voelde me ontzettend stom
aan de andere kant van de heuvel staat een grote zwarte stoel
met een vuurzee omringt en droge rozen bladeren bedekken het pad
met rode letters stond op de stoel geschreven hier was de rat
het vuur snakt naar zuurstof. tussen de bladeren liggen grote naalden
hier en daar loopt een spin en enkele meters verder zie ik een in zwart duister pak iemand neer dalen
het is een man met lijk wit gezicht en lacht zonder enig geluid
met grote door bloed vergalde rode ogen keek hij me aan
rukt plots mijn hart uit mijn borstkast en laat me knielend sterven
en toen was het uit
in mijn ogen zag ik het weer opnieuw gebeuren
hij liet me liggen in een grote plas donkere bloed
mijn ogen zagen zwart en speelde een rookwolk achter elk pupil
liefdeloos zonder een hart die hij mee nam in de grijze lucht
was mijn dood pijnloos eng maar stil