Verdriet, geween
(zou ik niet mogen voelen, - Fall Again – en verdrietig worden? Ik leef en sterf met je mee. Naar aanleiding van haar gedicht van 01-02-2005 ‘Ik ga dood ,,16 jaar,,’)
Als lente komt, aan takken botten
groeien aan de winterdode bomen
en koudedeken wordt melancholie,
laat mij dan van de verten dromen
en niets van eeuwigheid beknotten
waar ik nog watervallend tranen zie
Mijn ogen zelf zijn schraal en droog
elk levend hart voelt als versteend
waar in de wurggreep van de nijd
om diepe pijn het huilen al geweend
en ik gedanst op elke regenboog
in kleuren van slechts bittere spijt
Geluk werd voor geboorte opgeslokt
door wie geleefd heeft om mij heen
waar ik als water was voor bomen,
en elke dorstige ziel door mij gelokt
tot ik uiteindelijk in verdriet, geween
terugkreeg wat het leven mij genomen.
**********
sunset 02-02-2005
**********
Lia : | Woensdag, februari 02, 2005 17:37 |
erg gevoelig neergezet.... liefs,Lia | |
hiljaa: | Woensdag, februari 02, 2005 16:18 |
kvoel de pijn en smart! droefmooie verwoording knufliefs--hiljaa-- |
|
*shasa*: | Woensdag, februari 02, 2005 13:39 |
mooi gedichtje.. liefs marjolein |
|
Innerchild: | Woensdag, februari 02, 2005 13:03 |
het zegt 'alles' ... en ik voel jou/haar/onze pijn ! warmte voor iedereen ... Innerchild |
|
MaYo-lijn: | Woensdag, februari 02, 2005 11:19 |
Ik wordt er stil van,, We leven allemaal met haar mee, het is ontroerend dat zoiets gebeurd,, Mooi dat je net als ik een gedicht voor haar geschreven hebt, Liefs,, Marjolein |
|
Bieke: | Woensdag, februari 02, 2005 11:10 |
Ik las dit in stilte mee Liefs Bieke, |
|
Peter van der Linden: | Woensdag, februari 02, 2005 10:37 |
Hierbij past stilte. Peter. |
|
psych: | Woensdag, februari 02, 2005 09:33 |
prachtig gedicht,,,liefs,,,psych,,, | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2005 | ||
Thema's: |