uitwaaien
diep in gedachten verzonken
tuur ik nietsziende over een woelige zee
een stevige wind uit het Noord Oosten
laat mijn hoofd leegstromen
verbaast met wat de zee met mij doet
het gevoel wat ik krijg op het strand
er is niets wat dat gevoel kan evenaren
de rust in mij is wedergekeerd
zorgen verdwijnen of lijken minder erg
lasten worden door de wind meegevoerd
mijn tranen kan ik ongegeneerd laten gaan
zonder dat iemand er raar van opkijkt
de zee, de wind en het strand
uitwaaien en zonder doel wandelen
je eventjes alleen wanen met je eigen gedachtes
soms is dat nèt wat je even nodig hebt
de nifter: | Donderdag, januari 27, 2005 09:39 |
handig een zee in de buurt. ik ben op de vissenkom aangewezen | |
maria : | Woensdag, januari 26, 2005 23:51 |
herkenbaar... zilt van tranen mengend met zee meegeven mooi geschreven bewonderend gelezen liefs, maria |
|
Mamke: | Woensdag, januari 26, 2005 20:57 |
Oh wat herkenbaar, de zee, de wind en het strand doen hetzelfde met mij. Alleen jammer dat ik er zover vanaf woon. Gr. Mamke |
|
psych: | Woensdag, januari 26, 2005 20:29 |
joa Lia,en dan kom je weer terug,,,liefs,,,elze,,, | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2005 | ||
Thema's: |