Terwijl ik huiswaarts rij
merk ik dat je me probeert te ontwijken
het maakt me kwaad en doet pijn
bedenk me plots weer de dingen
die hij van vrienden verlangt
heel even haat ik hem in
het diepst van mijn hart
dan heb ik medelijden met hem
en met zijn toekomstige slachtoffers
begrijp niet dat mensen soms zo
onverschillig en minachtend kunnen zijn
maar steeds weer kom ik in verleiding
om zulke mensen te vergeven.
anne(16): | Zaterdag, januari 15, 2005 21:32 |
hmz.. heel herkenbaar... Moeilijk om mensen los te laten, terwijl je weet dat het eigenlijk beter zou zijn... Heel mooi verwoord! Liefs Anne |
|
Mirjam verschoor: | Zaterdag, januari 15, 2005 15:48 |
Heel mooi, moeilijk he..vind ik ook altijd. Harder moeten worden, dat is wat ook ik merk....maar is hard zijn wel zo sterk? |
|
Will Hanssen: | Zaterdag, januari 15, 2005 11:21 |
Zie in gedachten eens hoe die mensen als klein kindje waren, probeer je dat voor te stellen............vergeven is loslaten.. Liefs, Will |
|
sunset: | Zaterdag, januari 15, 2005 11:06 |
Als je 'houdt van ...' (in het algemeen) en gelooft, dan is vergeven onuitputtelijk. Jij bent een mooi iemand. Liefs / sunset PS: Vergeven en vergeten is niet / nooit hetzelfde. |
|
lommert: | Zaterdag, januari 15, 2005 08:54 |
zo hard dat je schijnbaar wilt zijn..zo ben je niet...zeer herkenbaar...prachtig gedicht daarover xxxliefs willem |
|
hiljaa: | Zaterdag, januari 15, 2005 04:07 |
liefde, vriendschap licht heel dicht tegen haat! het is van jou een mooi gebaar om te kunnen vergeven! knufliefs--hiljaa-- |
|
psych: | Zaterdag, januari 15, 2005 00:38 |
moeilijk te begrijpen voor mij,,,maar dat zeggen ze ook altijd van mijn diggies,,,liefs,,,psych,,, | |
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 januari 2005 | ||
Thema's: |