Je spreekt met een stem, in mijn hoofd zo zacht,
en niemand anders dan ik kan je horen
Zit je in mij, verdiept tot mijn denken,
zodat je niemand anders ermee kan storen?
Mijn gedachten zijn keerpunten, in jouw verhalen,
en mijn stem is een uiting van beiden
Ik haat en verafschuw, één van de twee
de ander zal ik slechts benijden…
Fortune: | Woensdag, januari 05, 2005 15:21 |
schitterend einde van het gedicht.. Mooi gedaan! liefs, Samantha |
|
Manic Manja: | Woensdag, januari 05, 2005 14:03 |
ik heb ook zo'n vriend ja, fijn he? ;) mooi neergezet! Liefsx Manja |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2005 | ||
Thema's: |