Kijkend naar mezelf
zittend op het strand
Klein jongetje
donker
grote bruine ogen
bos met krullen
Omhoog kijkend
angstig
verbaasd eigenlijk
Naar zichzelf
die op hem toeloopt
Ik pak hem op
Voel zijn kwetsbaarheid
Zijn wantrouwen
Toen al
Wat hij later ook zou hebben
In minder pure vorm
Een maaswerk
van verfijnde
afweermechanisme’s
wat spoedig tegen hem zal keren
en hem zoveel zal ontnemen
verdriet overmant me
ik zal hem helpen
hij heeft me nodig
zoals ik hem
de onbevangenheid
en puurheid
zit immers in hem
dat wat ik vergat
of dacht niet langer
nodig te hebben
ik zal niet langer vergeten
** is een “oud”gedicht, geschreven n.a.v half-hypnose (gestallt) sessie’s die ik een aantal jaren geleden gedaan heb **