Zoek ik meer dan stilte?
Ik breek als ik
langs Brussel rijd.
De grens als eerste barst.
Voorbij Parijs,
ben ik Hollander af
De nieuwe verten
zijn steeds om de hoek.
Het onbekende kijkt
je aan en laat zich gaan
in jouw bewondering.
Ik zoek de koele stilte
in wierook en gezangen,
waarvan de echo’s
generaties lang, als glas in lood
zijn blijven hangen.
La mer is moe
en kabbelt rustig rood
van ons vandaan. Rotsenstrand
met luchtig bloot,
verzandt in zijn bestaan.
Gezinnen, etend op de patio,
de binnenkant van leven.
Een speels akkoord op de gitaar,
verwaait de rust die eeuwenlang
haar stilte heeft geweven.
wil melker
06/07/2001