Soms denk ik te veel na over het leven
wat heeft dit leven mij te geven en te beleven
de dood is iets dat onvermijdelijk is dus daar hoef ik niet bang voor te wezen...
dingen gaan verkeerd in mijn leven ik geef god de schuld van alles en probeer alles te vergeten....
probeer te vluchten uit mn gedachtes..wat is mijn toekomst?kom ik er alleen voor te staan? kan ik het wel aan?
het leven is niet volmaakt, onmogelijk...er is altijd wel iest dat je blijschap afpakt en je geestelijk verzwakt..
opzich moet ik niet opgeven en mn dromen volgen want ik leef maar 1 keer en hopelijk dat ik er veel van leer...
elke dag word ik wakker met de gedachten wat staat me nu weer te verwachten waarom kan ik niet normaal verder gaan met ut leven, slapeloze nachten...
waarom al die gevoelens & gedachtes waarom?wat staat mij het leven te verwachten...
ook al zeggen mensen je moet je niet druk maken komt wel goed. maar denk!!het leven is pijn, realiteit voor je het weet ben je de weg en jezelf kwijt..
ik ben vaak mezelf niet hoe dat komt geen idee ik heb geen hulp nodig dat vind ik overbodig. ik moet mezelf zien te vinden en de krankzinnigheid zien te overwinnen..
ook al zou er een god zijn ik moet hem niet ervan de schuld geven want het is mijn leven.
ik hoop dat mensen me ooit kunnen vergeven, dat ik nooit mezelf kon zijn het doet me van binnen pijn.
vrienden hebben is fijn want de meeste zullen er altijd voor je zijn. het leven is niet eerlijk hoor ik zo vaak en dat is ook een feit. ik raakt mn dierbare familie/vrienden kwijt en van de meeste dingen krijg ik spijt.
ooit kom ik er alleen voor te staan en ik ben erop voorbereid.